۱۳۸۷ تیر ۵, چهارشنبه

سیاست "چماق و هویج" اتحادیه اروپا

روز دوشنبه بیست و هفت کشور عضو اتحادیه اروپا توافق کردند تا تدابیر تنبیهی جدیدی را به دلیل ادامه سرپیچی جمهوری اسلامی ایران از خواست جامعه بین المللی در ارتباط با برنامه اتمی آن کشور به اجرا در آورند.
ناظران از تحریمهای جدید اتحادیه اروپا استقبال کردند اما تاکید کردند اتحادیه اروپا تلاشهای دیپلماتیک را همچنان مد نظر خواهد داشت. تعداد زیادی از رسانه های اروپائی چون پابلیکوی اسپانیا میگوید "اتحادیه اروپا سیاست دو جانبه خود را حفظ خواهد کرد، تحریم و دیپلماسی در کنار هم، تا بتواند مسئله اتمی ایران را به شکل مسالمت آمیزی حل کند." لا ریپوبلیکای ایتالیا معتقد است اتحادیه اروپا با وجود تحریم ها می خواهد" در مذاکره را باز نگه دارد" و "به مجرد قبول پیشنهاد سولانا، با آنها وارد مذاکره شود." ال ماساگرو می نویسد این تحریمها "حمله به زیربنای اقتصادی احمدی نژاد است... تا جبهه داخلی ایران را به شکل صلح آمیزی از بین ببرد." هندلزبلات آلمان می نویسد "تحریمهای جدید موثر نخواهد بود،" و فرنکفورتر الگمین زیتونگ می نویسد اگر اتحادیه اروپا بخواهد این راه را ادامه دهد "تحریمها باید قوی تر از این باشند."

کاندولیزا رایس بار دیگر تایید کرد "ما در ایالات متحده هیچ مشکلی با مردم ایران نداریم. ما میخواهیم آنها در عین احترام از تمام فرصتها برای توسعه و سعادت بهره مند باشند." او همچنین تاکید کرد "رژیم تهران به انزوای ایران و مردم آنکشور ادامه می دهد." تام کیسی قائم مقام سخنگوی وزارت خارجه آمریکا گفت "بدون پاسخ مثبت، ایرانیان شاهد افزایش فشارها خواهند بود. نه تنها با اقدامات ما در شورای امنیت بلکه از طرف کشورهای دیگر و سازمانهایی چون اتحادیه اروپا."

چی فکر میکنین؟

۳ نظر:

ناشناس گفت...

من که هیچ هویجی که برای حکومت اسلامی قابل هضم باشد نمی بینم منزوی بودن و دائما یک دشمن خیالی داشتن یک شرایط ایده ال برای حکومت اسلامی ست تا به همین بهانه به غارت سرمایه های های مردم ادامه دهند.
نقش تحریمها که اتفاقا بسیار هم موثر است فروپاشی نظام از درون, افزایش نارضایتی مردم و اختلاف های درونی حاکمیت است که به مرز باورنکردنی رسیده است.افشاگری پالیزدار,لاریجانی و درگیری های مجلس محافظه کار با مرتضوی و... فقط بخاطر ترس از اینده و فشارهای خارجی و جنبش های اعتراضی داخلی ست.
نتیجه گیری اینکه که این حکومت بدلیل اختلافات درونی و ساختار پراکنده قبیله ای قادر نیست بسته مشوق ها را بپذیرد و با سرعت زیاد به سمت فروپاشی پیش میرود

ناشناس گفت...

با درود .
من فکر میکنم که-متاسفانه- ماجرای هسته ای ایران دست آخر موجب آغاز جنگی تمام عیار شود چرا که رژیم جمهوری اسلامی به دنبال بمب اتمیست و غرب هم از این بابت مطمئن است . پس کش و قوس هایی که دیپلماسی خوانده می شوند ره به جایی نخواهند برد.
خداوند عاقبت مارا خیر کند .

ناشناس گفت...

اینک که اتحادیه اروپا سکان هدایت کشتی دیپلماسی با جمهوری اسلامی را بر عهده گرفته است باید منتظر سیاست وقت کشی این اتحادیه در چند ماه باقی مانده به پایان دوره ریاست جمهوری آقای بوش بود.در قدم اول سرعت کشتی را تا حد ممکن کم میکنند تا در این دریای توفانی هیچ آسیب جدی به سرنشینان آن(اتحادیه اروپا و جمهوری اسلامی)وارد نشود هر چند که این کار باعث شود رسیدن به مقصد طولانی گردد.مطمئن باشید که اتحادیه اروپا در بکار بردن سیاست "هویج یا چماق"از هویجی استفاده خواهد کرد که به دهان جمهوری اسلامی شیرین بیاید( جمهوری اسلامی در کوتاه مدت برگ برنده اتحادیه اروپا در معادلات منطقه ایست )به نظر من تنها سیاست بازدارنده نه سیاست "هویج یا چماق" بلکه سیاست "هویج به زور چماق" است