"تهران همکاری نمی کند"

رسانه ها پس از سخنان رئیس آژانس بین المللی انرژی اتمی و اظهارات مدودیف رئیس جمهوری روسیه از شدت گرفتن حرکت به سوی تحریم ها خبر می دهند.

وبسایت روزنامه ایتالیایی لا ریپوبلیکا خبر داد "آژانس بین المللی انرژی اتمی: تهران همکاری نمی کند." سایت بی بی سی گزارش داد مدیر کل جدید آژانس، آمانو، "موضع جدی تری نسبت به مدیر قبلی اتخاذ کرده" که "می تواند به درخواستهای تحریم علیه ایران قوت بخشد" که تا کنون با مقاومت دو عضو شورای امنیت سازمان ملل، چین و روسیه، مواجه بوده است. روزنامه گاردین نوشت "این سخنان در زمانی ایراد شده است که آمریکا و بریتانیا سرگرم جلب حمایت برای تحریم های جدید سازمان ملل علیه ایران به دلیل عدم تعلیق غنی سازی اورانیم از طرف آنکشور هستند." کوریر دلا سرا نوشت "مدودیف...در مورد تحریم های هوشمند علیه ایران گفت، بله" و سایت خبری او آر اف اتریش نوشت "بالاخره مسکو تصمیمی در جهت اقدام سخت تر علیه ایران اتخاذ کرد." تحلیلگری در لا فیگارو فرانسه نوشت "آمریکا همچنان می خواهد بر فشار سیاسی و تحریم های اقتصادی تمرکز کند اما این راه، راهی باریک است... بر خلاف فرانسه و اسرائیل، آمریکا نمی خواهد تحریم هایی اعمال کند که ایران را فلج کند و مردم هزینه آنرا بدهند...کاری که گفتنش آسانتر از انجام دادن آن است."

چی فکر می کنین؟

آیا برقراری ارتباط ایران و آمریکا در این مقطع می تواند پیش از برهم خوردن ثبات نسبی منطقه خصوصا در عراق و افغانستان و بروز درگیری نظامی یا رقابت تسلیحات اتمی در خاورمیانه، راه حل عمده ای برای حل بحران اتمی ایران از طریق دیپلماسی باشد؟

آیا زمان آن فرا رسیده که "تحریم های فلج کننده" اعمال شود؟

چرا تهران از مذاکره و بازگشت به جامعه جهانی سر باز می زند؟

اگر حتی ایران برای کنترل فشار تنش های داخلی و مطالبات "جنبش سبز" بتواند با قبول شرایط سازمان ملل از فشار بین المللی علیه خود بکاهد، چه انگیزه ای آنها را به این سمت سوق می دهد که از داخل و خارج خود را در فشار بگذارند؟