تبادل سوخت اتمی، جام زهر یا خرید وقت؟

همزمان با توجه رسانه های بین المللی به خبر امضای توافقنامه تبادل سوخت اتمی میان ایران و ترکیه، ناظران بین المللی نسبت به تعهد ایران در انجام آن ابراز تردید کردند و برخی بر این باورند که این حرکت ایران تنها مانوری برای دوری جستن از تحریم های بیشتر است. رسانه ها گزارش دادند که این توافق با میانجیگری مصرانه رئیس جمهوری برزیل لولا دا سیلوا و رئیس جمهوری ترکیه اردوغان به ثمر رسیده است. یک روزنامه ترکیه آنهرا "تصمیمی تاریخی" خواند و روزنامه ای دیگر نوشت چشمها به سوی واشنگتن دوخته شده است که آیا این توافق را خواهد پذیرفت یا خیر. خبرنگاران تلویریونی طرفدار اعراب و بریتانیا مشکوکند که آیا این توافق "باز شدن بن بست اتمی است" یا تنها "ابزار متوقف کردن تحریم های بیشتر." رسانه ها در اتریش، چین، فرانسه، آلمان و روسیه معتقدند تلاشهای لولا دا سیلوا "آخرین شانس" ایران برای حل مناقشه اتمی و پیشگیری تحریم های سخت تر است. در عین حال یک سایت خبری بریتانیایی نوشت ارسال اورانیم غنی شده با غلظت پائین به ترکیه مشکل را حل نمی کند برای اینکه ترکیه نمی تواند لوله های سوخت مورد نظر را تولید کند. تحلیلگران لهستانی و آلمانی می گویند از آجائیکه ایران در گذشته "وانمود کرده که پیشنهاداتی می دهد اما تنها برای اینکه به پیشنهادات تن در ندهد،" غرب باید نسبت به این حرکت محتاط باشد. یک گزارشگر تلویزیونی سنگاپور معتقد است تنها راه اثبات این مدعا انجام تعهدات و اقدام سریع بر اساس این توافق خواهد بود.

چی فکر می کنین؟