۱۳۸۷ آذر ۷, پنجشنبه

"من آمریکا هستم"

"من آمریکا هستم" عنوان ویدئوی است از سایت America.gov

تماشای این ویدئو و گونه گونی مردمی که هر کدوم به درستی خود را آمریکا می دونن منو به این فکر انداخت که چقدر طول خواهد کشید که مردم ایران از هر قوم و نژاد و مذهب بتونن با افتخار بگن من ایرانم! ببینید و نظر دهید.

چی فکر می کنین؟

به نظر شما چه تحولی باید در ایران یا ایرانیان اتفاق بیفته تا روزی شاهد چنین چیزی در ایران باشیم؟

چقدر طول خواهد کشید که ایرانی ها بتونن با شکیبایی و احترام به قومیت، مذاهب مختلف، گونه گونی باورها و گرایشها با افتخار بگن من ایرانم و کسی هم معترض نشه که من ایرانی ترم؟!

۱۷ نظر:

رستم فرخزاد گفت...

به طور کلی یکی از مهمترین فاکتورهایی که باعث میشه هر شخصی به سرزمینش یا به مذهبش یا هرچیزه دیگه افتخار کنه این هست که چقدر خوشنام باشه و تو دنیا چه اعتبار و اسم و رسمی داشته باشه.
وقتی پاس آمریکایی داری راحت به هر کشوری سفر میکنی هر جا هم پاستو نشون میدی تا کمر جلوت دولا راست میشن. خوب چرا طرف بدش بیاد از اینکه آمریکایی خطابش کنن؟ کی هست که از این همه احترام بدش بیاد؟
مهمترین مسئله ای که امروزه باعث شده خیلی ها ایرانی بودن خودشون رو فراموش کنند و خودشون رو به کشورهایی وصل کنند که قدمت چند دهه ای یا چند صد ساله دارند همین هست که الان اسم ایران تو دنیا ارزشی نداره.
اسم ایران یاد آور ترور، یادآور اولین جرقه های اسلام خشونت طلب در دنیا، یاد آور زنان یک دست چادر سیاه پوش، یاد آور جمعیت تظاهرات کننده مرگ بر امریکا گویان و این چیز هاست. یاد آور تنها کشوریست که در دنیای مدرن به خودش اجازه داد سفارت کشوری دیگر رو تصرف کنه.

در کل اگر هر زمان ایران در دنیا به اون اعتبار و جایگاه واقعیش برگرده و کشوری بشه که با نیکی ازش یاد بشه. اونوقت نه تنها تمام اقوام و افراد ایرانی به ایرانی بودنشون افتخار میکنن بلکه کشورهای اطراف هم که با ما تا همین چند دهه پیش سرزمین مشترک تشکیل میدادند به پیشینه ایرانی خودشون افتخار میکنن.
در غیر این صورت هر روز شاهد نابود شدن این اسم مقدس بیشتر از قبل هستیم.
ولی فقط یک مطلب رو از دید تاریخی یاد اوری کنم ایران تاحالا در طول تاریخ حدود بیست و شش بار از دشمنانش شکست خورده. از این بیست و شش بار حدود شش بارشو به طور کامل تصرف و ویران شده ولی هیچوقت ایرانی و روح ایرانی نابود نشده و همیشه سر بلند کرده و شکستش رو جبران کرده.
این بار هم جدا از دفعات قبلی نیست. میرسه روزی که اینها رو هم مثل دشمنان قبلیمون به زانو در بیاریم و بار دیگه ایران رو به اون جایگاه با شکوهش که باعث افتخار هممون باشه برگردونیم و همه به ایرانی بودن خودمون افتخار کنیم.

parisa گفت...

salam vafa jan
sorry k font farsi nadaram
man 29 salame va bazi vaghta fekr mikonam b che chize irani bodanam eftekhar konam
man daram ketabi minevisam b nam [ kabose man iran
shayad bad az enteshare ketabe man baz ye chi fekr mikonin bezari va beporsi b irani bodanemon eftekhar konim?
ma adamhaye bijanbe,poshte hamandaz,va khodkhahi hastim.
shayad 100 sal tol bekeshe albate age rejim farda sobh avaz beshe.
rasti man ye blog daram b esme : harfdooni.blogspot.com
khoshal misham ye sari bezani

ناشناس گفت...

يك مثلث از مشكلات براي ابراز وجود هر چه بيشتر و بهتر براي ايران و ايرانيان وجود دارد. يك ضلع آن فرهنگ مردم، ديگري نوع حكومت و آخر ديد جهاني است. فرهنگي كه خودش را دوست ندارد و به خودش افتخار نمي‏كند، حكومتي كه بي‏آبرو ميكند و بي‏اعتبار و جهاني (منظور آن كشورهاي است كه تاثير گذارند) كه به ايران و گاهي به جهان سوم به دليل نوع رفتار و سرگذشت آنها شكاك هستند و به ديده تحقير مي‏نگرند. پس بايد خود سازي كرد، و بعد حكومتي اصلاحات داشت و گذشته را جبران.

ناشناس گفت...

با سلام
در جواب اين سوال اولين واژه اي که به ذهنم خطور کرد تعصب بود.تعصبي که شايد به اندازه ي تاريخ بشر عمر داشته باشه و البته باعث جنگهاي داخلي بسيار و عقب ماندگي ها و فجايع زيادي هم شده.تعصب هم در همه جاي دنيا هست ولي شدت وضعف داره.حتي در همين دنياي مدرن و در قلب اروپا ديديم که صربهاي حاکم چه جناياتي کردن.يا هيتلر چه يهودي کشي به راه انداخت

و اما در ايران خودمون هم متاسفانه شاهد انواع تعصبها هستيم.که همه به اين امر واقفيم.به نظر من بهتره به جاي شعار دادن به برخورد جدي و عملي با اختاپوس تعصب بپردازيم.از ذهن خودمون شروع کنيم و بعد تلاش کنيم تا به بچه هامون بيطرفي و احترام به فرهنگ ودين و نژاد انسانهاي ديگر رو آموزش بديم

درسته که رسانه هاي دولتي ايران اجازه ي تنفس درفضاي رنگارنگ فرهنگي و قوميتي و خصوصا مذهبي ايران رو به ما نميدن ولي من و شماي ايراني ميتونيم در حريم ذهن و منزل خودمون و اجتماعات کوچکتر به مبارزه با تعصب بپردازيم

بهتر نيست اول از خودمون شروع کنيم دوستان؟

مصطفی گفت...

aاول خواستم توی قسمت خارج از دستور کامنت بگذارم ولی این پست رو که خوندم دیدم حرفم به درد این پست میخوره.
جواب منه ایرانی!:
متأسفم که یک ایرانی هستم. نه به خاطر اینکه کورش ها و داریوش ها داشتیم نه به خاطر شاه ها و وزیرهایی که داشتیم نه به خاطر دینها ، پیشرفتها ، و همه چیزهای خوب و نه به خاطر جنگ ها ، ظلم ها ، زورها و آخوندها. نه . به این خاطر متأسفم که ایرانی فقط ادعا دارد و هیچ . فقط بلدم بگم من اینطور و آنطور کردم ، میکنم و خواهم کرد. اکنون به این نتیجه رسیدم که ایرانی فقط متخصص در امور بدبختی برای خود و دیگران است. نمونه کوچکش در کوچه بازار بسیار و در وسعت مثلاً تلوزیون اگر نگاه کنیم اوضاع عجیب ایرانیهای شاغل در تلوزیون های امریکایی ( فارسی زبان ).
اوضاع خنده داری که همه را به گریه می اندازد. این که توی همین صدای فارسی آمریکا یه سری اتفاقات می اوفته بعد آقای بهارلو میره توی سایت بعدش میره توی برنامه امیر عباس فرخ آور که میخواد خودشو با بد نام کردن صدای آمریکا بالا ببره. یک سری حرفها میزنه یک سری تهمت ها میزنه ، هرکی میبینه به شک میره .
در کل بازم میبینم ایرانها اونجا هم که میرن دست از این کارهاشون برنمیدارند همونطور که توی بقیه کشور ها برنمیدارند.
پس بهتره من بگم:
من ایران هستم - I AM CALAMITOUS

Siamak گفت...

بی ارزش شدن اسم ایران در دنیا از آسمان نیامده؛ خودمان کردیم. وقتی می گویم خودمان یعنی برایند رفتار ملت ایران. ملتی که نتواند رفتار های ناشایست گروهی از خود را اصلاح نماید بیش از این لیاقت ندارد.
ما هنوز نمی دانیم غرور ملی با خودخواهی و نژاد پرستی فرق دارد.
ما ملی گرایی را با اتحاد دینی جایگزین کردیم. یعنی خواستیم که جایگزین کنیم و امت اسلامی بسازیم اما نشد. دشمن ترین اقوام با ما همان امت اسلامی غیر ایرانی بوده و هنوز هم هستند.
تا خودخواهی در میان ما هست همین
آش است و همین کاسه.
تا مسئولیت آینده خود را خود نپذیریم و کماکان چشم امید به قدرتهای طبیعه و ماورا طبیعه داشته باشیم وضعیت به همین منوال خوهد بود.

رستم فرخزاد گفت...

من وقتی نظرات دوستان رو میخوندم یک نکته برام جالب بود اون هم اینکه این رژیم یک کاری با ماها کرده هرچی میشه احساس گناه می کنیم. میگیم تقصیر ماست. ما معذرت میخوایم. ما غلط کردیم...
دوستان جوری از خودشون انتقاد میکنند و همه چیز رو گناه خودشون میدونند که نگار مردم کشورهای دیگه از کره مریخ اومدن.

عزیزان این به بنده ثابت شده حتی اگر هزاران نفر ایرانی با شخصیت از مسئول ناسا یا اساتید دانشگاه یا پزشکان معروف در خارج از ایران زندگی کنند. باز هم نهایتا مردم دنیا ماها رو با نام احمدی نژادها میشناسند.
باز هم ما رو با نام تروریست و هماس و مرگ بر آمریکا و این چیزها میشناسند.
چهره واقعی یک مملکت ، ارزش و اعتبار یک مملکت در مجامع بین اللمللی توسط حکومت اون کشور بدست میاد. من و شما هیچ کاره هستیم در این میان.

شما فکر میکننین همه کسانی که در آمریکا زندگی می کنند آخر فرهنگ و تمدن هستند؟
والا اکثریتشون همچین آدمهای با شخصیتی هم نیستند.ولی دولت اون کشور، سیستم حکومتی اون کشور کاری کرده که مردمش حتی با اصل و ریشه آفریقایی یا ایرانی یا عربی، سرشون رو بالا بگیرند بگن ما آمریکایی هستیم.
همونطور که زمان شاه هر ایرانی خارج از ایران راحت سرش رو بالا میگرفت میگفت من ایرانی هستم.

انفدر از خودتون انتقاد نکنین. شما فرشته روی زمین هم که باشین باز هم این تریبون حکومتی هست که با شعارهاش و با کارهای سخیفش آبروی هرچی ایرانی هست رو میبره.

حالا یک چیز خنده دار بهتون بگم، در خارج از ایران بارها از من سوال میشد شما عربید؟
اول فکر کردم شاید حالا سو تفاهم شده یا طرف اطلاعاتش راجع به ایران کم بوده که این سوال رو کرده. ولی هرچی گذشت دیدم نه مثل اینکه همه انتظار دارند ما عرب باشیم. و وقتی میگفتم نه، خیلی تعجب میکردند!!!

بعد با خودم فکر کردم وقتی رییس جمهور ما سخنانش رو بزبان عربی شروع میکنه و تمام صحبت هاش در مورد فلسطین هست. خوب دیگه انتظار بیشتر از این هم نمیشه از مردم دنیا داشت.
اونها که استاد تاریخ جغرافیا نیستند. همین احمدی نژاد ها رو در کانالهاشون می بینند . و اینها نمایانگر چهره ایران هستند.

مصطفی گفت...

رستم جان حرفی میزنی کاملاً قابل احترام ولی بحث این نیست. بحث خاله زنک بودن ما ایرانی هاست. من زیاد خارج از این نبودم ولی با فرهنگها و ملیتهای مختلفی برخورد داشتم که اصلاً همچین چیزی توشون ندیدم . رستم جان یک واقعیت تلخ رو بهت بگم و اون اینه که این نظام و هیچ نظامی قدرت تخریب اخلاق و ذهن ما رو نداره ، درسته میتونه تأثیر بگذاره ولی نه 100% میخوام اینو بگم احمدی نژاد یک نفره ، درسته آبروی ملت ایران رو برده ولی آیا اومده به تو بگه برو زیر آب بزن و فلان کار رو بکن! شاید دلیل بیاری با این حکومتش همین کاری رو به ما اجبار میکنه و ما ناخود آگاه مجبور میشیم این کارو بکنیم ولی این اصلاً بهونه خوبی نیست که بخواهیم کارهای بد خودمون رو تقصیر بی کفایتی دولت بندازیم. رستم عزیز ما ایرانی ها توی خون و فرهنگمون غیبت ، دروغ و کلی از این اعمال بد نهادینه شده و تنها کسی که میتونه از این اعمال دورمون بکونه فقط خودمونیم مگر خمینی یا خامنه ای یا احمدی نژاد یا بقیه از مریخ اومدن توی ایران ؟ اونها هم ایرانی بودن و از همین فرهنگ مصیبت بار.
خودمون رو گول نزنیم.

ناشناس گفت...

سلام دوستان
من با رستم عزیز تا حدودی موافقم.چرا ما به قول قدیمیها یک روز از این طرف بوم میفتیم پایین و یک روز از اون طرف بوم.
انتقاد از خود خوبه ولی زیاده روی و افراط در این امر ما رو به جائی نمیرسونه.جز این که باعث دلسردی و نا امیدی عمومی در جامعه میشه.
فکر می کنم ما به نوعی در دوران گذار هستیم.معلوم نيست اين دوران چقدر طول بکشه.ولی این هزینه رو باید پرداخت.همونطوری که اروپا در قرون وسطا پرداخت و همونطوری که خیلی از کشورهای دیگه مثل ما دارن میپردازن.
اگه ما هم احساسی با این جریانات برخورد کنیم دوباره اشتباه خواهیم کرد.
زندگی در ایران خیلی محاسن داره که اروپا و امریکا و کانادا ندارن.صدای دهل شنیدن از دور خوش است.
فکر میکنیم اونجا بهشته!در صورتی که اون خبرهائی که فکر میکنیم نیست.
تبعیض فاشیسم فساد سیاسی دولتی اونجا هم هست.شاید کمتر باشه ولی هست.
به نظر من وضع ایران از 76
به بعد خیلی بهتر شده.تا نظر شما چی باشه.

رستم فرخزاد گفت...

مصطفی جان و دوستان عزیز دو تا مطلب جدا گونه اینجا داره بر رسی میشه.

مطلب اول اینکه آیا ما ایرانی ها دقیقا همون انسانهای خوب و با شخصیت و نمونه و الگو و اینچیزها هستیم که انتظارش میره؟

مطلب دوم که به نظر من نکته مورد نظر این پست هست این هست که چقدر طول میکشه یا تحت چه شرایطی ما میتوانیم مثل آمریکایی ها همه جا سرمون رو بالا بگیریم بگیم ما یک ایرانی هستیم.

در مورد نکته اول حرف شما کاملا درست، ماها کلی ایراد داریم ضمن اینکه با همین ایردهایی هم که داریم به تجربه میگم هنوز هم از خیلی جاها آدم تریم. و حتی ایراد هایی هم که داریم نمی خوام وارد جزئیات بشم که همین خصلت های زشت چاپلوسی ، رشوه خواری ، زیر آب زنی، تظاهر و ریا ،.. همه اینها از کجا ریشه میگیره.
چون خیلی از اینها تا همین سی سال پیش جزو خصوصیات ما نبود. تا همین سی سال پیش مردم ما آدمهای بسیار ساده لوح و ساده زیستی بودند که خیلی راحت چهار تا آخوند تونست گولشون بزنه و از همین سادگی و دل پاکیشون سو استفاده کنه.

همین مردم نسل گذشته که بسیار هم با ماها تفاوت داشتند با دست خالی تو جنگ عراق رو به زانو درآورد.

قبول دارم که الان نسل امروز ایران خیلی با اون مردم دل پاک و ساده زیست سی سال پیش فرق کرده. حالا دیگه وارد ریشه یابی این تغییر و دگرگونی نمی خوام بشم. چون خودش کلی توضیحات داره که این فرهنگ از کدام مجاری به این مملکت نفوذ کرده.
مملکتی که وزیر وکیلش اوباشانی امثال کردان باشه دیگه تکلیف مردمش روشنه.

ولی اینکه ما چطور میتونیم تو دنیا به ایرانی بودن خودمون افتخار کنیم این چیزی هست که دقیقا بر میگرده به تصویری که دولت شما از کشور شما تو دنیا به نمایش میگذاره.
برای مردم دنیا هیچ فرقی نمیکنه که شما خصوصیات اخلاقیتون چیه.
تا این حکومت هست هر کسی که ایرانی می بینه سریع جبه گیری میکنه و همین عاملی میشه که کسی رغبت نکنه راحت بگه من یک ایرانی هستم.
بعد از یک مدت هم همه به فکر خلق یا ایجاد یک فرهنگ و کشور خیالی جدید برای خودمون میفتیم. یا خودمون رو به کشورهای همسایه که سالها جز غارت سرزمین ما هیچ کار دیگه نکردند میچسبونیم یا به واسطه یک دونه پاسپورت خودمون رو آمریکایی میدونیم.
هرچی هست این حکومت جایی برای افتخار برای ما نذاشته.

رستم فرخزاد گفت...

حالا که صحبت از عزت و افتخار از دست رفته ایران کردیم و آرزوی بازپس گیریشو داریم. بد نیست یادی هم از سمبل آزادگی ایران "نادر شاه افشار" داشته باشیم.

نادر شاه افشار از ایل افشار بود او از مشهورترین پادشاهان ایران بعد از اسلام است .
شاه طهماسب صفوی که از شهرت و اعتبار نادر در بین مردم دچار رشک و حسادت گشته بود ، برای نشان دادن قدرت خود با لشکری بزرگ به سوی عثمانی تاخت و در آن جنگ هزاران سرباز ایرانی را در جنگ چالدران بدلیل عدم توانایی به کشتن داد و خود از میدان جنگ گریخت نادر با سپاهی اندک و خسته از کارزار از مشرق به سوی مغرب ایران تاخت و تا قلب کشور عثمانی پیش رفت و سرزمینهای بسیاری را به خاک ایران افزود و از آنجا به قفقاز تحت اشغال روس ها رفت که با کمال تعجب دید روسها خود پیش از روبرو شدن با او پا به فرار گذاشته اند.


او سه بار به هند اخطار نمود که افسران اشرف افغان را که حدودا 800 نفر بودند و در قتل عام مردم ایران نقش داشتند را به ایران تحویل دهد که در پی عدم تحویل آنها سپاه ایران از رود سند گذشتند و هندوستان را تسخیر نمود ند 800 متجاوز افغان را در بازار دهلی به دار زدند و بازگشتند و نادر شاه حکومت محمد گورکانی را به او بخشید و گفت ما متجاوز نیستیم اما از حق مردم خویش نیز نخواهیم گذشت .

نادر 12 سال سطنت نمود و در سال 1160بوسیله عده ای خائن کشته شد . نکته قابل ذکر آنست که او از 15 سالگی تا 25 سالگی بهمراه مادرش در بردگی ازبکان گرفتار بود و با مرگ مادرش از اردوگاه ازبکان گریخت و پس از آن با جوانان آزادیخواهی همپیمان شد ...



گزیده ای از سخنان نادر شاه افشار :

نادر شاه افشار : باید راهی جست در تاریکی شبهای عصیان زده سرزمینم همیشه به دنبال نوری بودم نوری برای رهایی سرزمینم از چنگال اجنبیان ، چه بلای دهشتناکی است که ببینی همه جان و مال و ناموست در اختیار اجنبی قرار گرفته و دستانت بسته است نمی توانی کاری کنی اما همه وجودت برای رهایی در تکاپوست تو می توانی این تنها نیروی است که از اعماق و جودت فریاد می زند تو می توانی جراحت ها را التیام بخشی و اینگونه بود که پا بر رکاب اسب نهادم به امید سرفرازی ملتی بزرگ .



نادر شاه افشار : خردمندان و دانشمندان سرزمینم ، آزادی اراضی کشور با سپاه من و تربیت نسلهای آینده با شما ، اگر سخن شما مردم را آگاهی بخشد دیگر نیازی به شمشیر نادرها نخواهد بود .



نادر شاه افشار : فتح هند افتخاری نبود برای من دستگیری متجاوزین و سرسپردگانی مهم بود که بیست سال کشورم را ویران ساخته و جنایت و غارت را در حد کمال بر مردم سرزمینم روا داشتند . اگر بدنبال افتخار بودم سلاطین اروپا را به بردگی می گرفتم . که آنهم از جوانمردی و خوی ایرانی من بدور بود .

ناشناس گفت...

با نظر رستم عزیز مخالفم. همین دو یا سه پست قبلی "ترک بودن" به نظر شما به عنوان یک توهین تلقی شد. نه تنها شما بلکه در فرهنگ عمومی جامعه ایران فاشیسم به معنای واقعی (تقریبا بدون دخالت حکومت) وجود دارد. نکته جالب اینکه در حال حاضر ترکیه ارزش و جایگاه به مراتب بالاتری نسبت به ایران در جهان دارد و کسانی که پاس ترکیه دارند مجبور نیستند در فرودگاه "لخت" شوند و مورد بازرسی بدنی قرار گیرند. درامد ناخالص ملیشان هم که بدون قطره ای نفت یا گاز، سه برابر درامد ناخالص ایران است و نکته بسیار جالبتر اینکه تبعه ترک تبار سایر کشورها از جمله ایران می توانند با تخفیف قابل توجه، بعضا تا 60% در دانشکاههای ترکیه تحصیل کنند که این تخفیف شامل هزینه زندگی نیز می شود. در عوض چیزی که تا حال از ایرانی بودن نصیب ما شده، تحقیر، توهین و تبعیض نژادیست. خارج از کشور هم همان داستانیست که همه میدانند.
حال دوست عزیز، من دقیقا باید به چه چیز افتخار کنم؟
هموطن یعنی جه؟
یا اصلا بهتر است بگویم "وطن" کجاست؟

به امید روزی که هر کس از ایران و ایرانی بودنش بیزار است (مانند من) بتواند از این "گورستان هر چه خصلت خوب هست" رهایی یابد.

رستم فرخزاد گفت...

درود به تو امیر جان.
والا من جایی یادم نمیاد به ترک بودن کسی توهین کرده باشم. برا چی باید توهین کنم؟

من رو مملکتم حساسیت دارم ولی دلیل نمیشه به کسی توهین کنم چرا همه توهم توهین دارین؟

در کل مابقی صحبتهای شما هم دقیقا حرفهای من رو تایید میکرد.

هیچ شکی نیست که ترکیه روز به روز پیشرفت میکنه و ما پس رفت.

هیچ شکی نیست که تو دنیا ارزشی برای ما قائل نیستند.

صحبت اصلی این پست هم دقیقا اینه که دلیل این مسئله چی هست و کی به همچین چیزی میرسیم که کسی از ایرانی بودن خودش فرار نکنه.


در ضمن امیر جان اون کشور عثمانی هم که برای جذب شماها اسمش رو به ترکیه تغییر داد تا نقشش رو بهتر بازی کنه. عاشق چشم ابروی کسی نیست که الکی بورس مجانی بده ها.

فراموش نکن همین عثمانی ها بارها حتی در زمان حکومت صفوی ها که اصالتا آذری بودن بارها به اذربایجان حمله کردند و تا توانستند اجداد شما رو قتل و غارت کردند و از هیچ جنایتی در حق زن و بچه مردم در آذربایجان فروگذار نکردند. ولی الان سیایت اینجوری حکم میکنه که به جای شمشیر سیاستشون رو با بورس تحصیلی پیش ببرند.

ناشناس گفت...

سلام
من فکر میکنم مهمترین روش افتخار به ایران آگاهی از تاریخمان است که در چه جایگاهی از نظر فرهنگی, علمی, اخلاقی و غیره بودیم.باور کنید اکثر مردم از تاریخ وطنشان ایران آگاهی ندارند و فکر میکنند تاریخ ایران پر افتخار از زمان ورود اسلام به ایران است. و به همین دلیل کلاه گشادی به اسم جمهوری اسلامی سرشان رفت. یک نمونه در مورد خودم در رابطه با تأثیر این دانش پیشینیان عبارت: پندار نیک, گفتار نیک, کردار نیک در سر بر روی دیوار کلاسمان در دوره های قبل از انقلاب بود که هنوز این عبارت تأثیر شگرفی در من دارد و در اکثر اوقات کمکم میکند. خواهش میکنم یکی از برنامه های مستمر صدای آمریکا معرفی تاریخ ایرانیان به ایشان باشد, که در آن مردم با خصوصیات فرهنگی و اخلاقی و علمی و معرفی افراد برجسته این خصوصیات شناسانده شوند تا الگوهای واقعاً ایرانی را بشناسند.
با تشکر از شما
مینو مانی

amir hosein bahal گفت...

agha kheyli bahali ba harfet movafegham

ناشناس گفت...

باسلام
به نظر من ما نباید به این فکر باشیم که 2500سال قدمت داریم درصورتیکه الان هیچ نیستیم با این حرفا خودمونو گول می زنیم هستیم هستیم شرط است نه بودیم بودیمما باید خودمونو باور کنیم من به جرات می تونم بگم ما افرادی را داریم که به وسیله اینان می توانیم به قطب اول دنیا دست پیدا کنیم من بارها بارها به این موضوع شما فکر کردم به نظر من باید بریم از تجارب کشورهای دیگه استفاده کنیم با اونا دوست باشیم به جای اینکه از ما ترس داشته باشن اونا دعوت به دیدن کشورمان کنیم
با سپاس :سین از ایران

ناشناس گفت...

برای درک درست هر چیز فرهنگ سازی برای اون مسئله لازمه.فرهنگ سازی بدون کمک دولت خیلی سخته.و دولت ایران با بهره گیری از بهترین امکانات مالی و روانشناسی و اطلاعاتی دقیقا سعی بر ایجاد ضد فرهنگ دارد.با تحریک عوام و با کمک مانور های مذهبی ایجاد تفرقه میکند.با ترویج تعصبات کورکورانه مثل غیرت کور و ترویج خورده فرهنگ اوباش گری حکومتی یا همان بسیج تلاش گسترده ای برای ایجاد تنش فکری در بین مردم دارد. و در پایان وقتی نام ایران در تمام دنیا بجز ونزوئلا و کوبا و چند جیره خوار دیگر با ننگ و تنفر جهانی و تروریسم همراه شود کافی است کسی هویت کوچکتری داشته باشد که او را از ایران دور کند مثل ایرانی عرب زبان و یا ایرانی کرد زبان و همین کافیست تا خود را عرب و کرد بنامد و یا هویت های گم شده ما همچون مولانای ترک ابوریحان عرب و یا رودکی تاجیک که تعمدا کسی برای حفظ اصالت ایرانی ایشان در عرصه جهانی تلاشی نمیکند و در پایان همه اینها را با فقر و جهل جبری مردم که جمع کنیم حاصلی جز این چیزی که میبینیم نیست.